Ποιος είμαι και τι θέλω:
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Αγρίνιο. Σπούδασα Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης (Παρίσι). Σήμερα είμαι Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Πατρών και Συντονιστής στη Θεματική Ενότητα «Οικονομική και Κοινωνική Ιστορία της Ευρώπης» του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου (ΕΑΠ). Αν και έντονα πολιτικοποιημένος από τα χρόνια της εφηβείας μου και με ενεργή δράση στο μαθητικό και φοιτητικό κίνημα της μεταπολίτευσης, σταδιακά άρχισα να απέχω από την «πολιτική» όσο αυτή ταυτιζόταν με το λαϊκισμό, την αναξιοκρατία και τις πελατειακές εξυπηρετήσεις. Επικεντρώθηκα στην πανεπιστημιακή έρευνα – που εξαιτίας της ειδικότητάς μου ήταν ούτως ή άλλως «πολιτική» – και σε στοχευμένες παρεμβάσεις σε ζητήματα παιδείας, περιβάλλοντος, πολιτισμού και τοπικής αυτοδιοίκησης. Η συγκυρία της σημερινής κρίσης και η συγκρότηση της «Δημοκρατικής Αριστεράς» με ξαναφέρνουν στο επίκεντρο της πολιτικής δραστηριοποίησης. Σήμερα, δεν είναι εποχή για να κάθεται κανείς σπίτι του και να κάνει κριτική εκ του ασφαλούς. Για το λόγο αυτό στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές θα είμαι υποψήφιος βουλευτής με τη Δημοκρατική Αριστερά στην Αιτωλοακαρνανία.

Τι προτείνω:

-Αποκατάσταση της νομιμότητας παντού - αρχίζοντας από την ασυδοσία των ισχυροτέρων.

-Ανασυγκρότηση του κράτους και των δημόσιων υπηρεσιών.

-Δίκαιη κατανομή των βαρών και προστασία των αδυνάτων.

-Μηδενική ανοχή στη φοροδιαφυγή και στη φοροκλοπή.

-Προετοιμασία της ανάπτυξης με σταθερούς και δίκαιους κανόνες.

-Για μια οικονομία που ανταμείβει την υγιή επιχειρηματικότητα, επενδύει στους εργαζόμενους και σέβεται το περιβάλλον.

-Σε μια κοινωνία αλληλεγγύης και ευθύνης, όπου οι κανόνες της κοινής συμβίωσης γίνονται σεβαστοί από όλους.

Πως βλέπω τις εκλογές που έρχονται

Βγαίνουμε από μια εποχή πλαστής ευδαιμονίας με δανεικά. Πληρώνουμε τις συνέπειες της διαπλοκής και των πελατειακών σχέσεων. Η προηγούμενη εποχή άφησε στο πέρασμά της συντρίμμια: οργή και αγανάκτηση, φόβο και βία, φτώχεια και ανεργία.

Δεν έχουν όμως χαθεί τα πάντα. Υπάρχει μέλλον για τη χώρα, για εμάς και τα παιδιά μας. Ο δρόμος είναι δύσκολος, αλλά δεν είναι αδιάβατος. Αρκεί να συνδέσουμε το ατομικό συμφέρον του καθένα μας με το κοινό συμφέρον όλων μας. Οι εκλογές είναι μια ευκαιρία να ακουστεί η φωνή μας. Ας μην τη σπαταλήσουμε.

Σε αυτές τις εκλογές υπόσχονται να μας σώσουν εκείνοι που μας οδήγησαν στην καταστροφή. Οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ αφού κατασπατάλησαν το δημόσιο χρήμα για να διευρύνουν την κομματική τους επιρροή τους και αφού μας οδήγησαν στο Μνημόνιο, τώρα ζητούν πάλι την ψήφο μας. Επιχειρούν να μονοπωλήσουν την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας χωρίς να δείχνουν ειλικρινή διάθεση να αλλάξουν πολιτική συμπεριφορά και χωρίς να προβάλουν κάποιο ρεαλιστικό σχέδιο ανασυγκρότησης της χώρας.

Απέναντι στην πολιτική της απαρέγκλιτης εφαρμογής του Μνημονίου και του «ναι σε όλα» στην Τρόϊκα, η Αριστερά του στείρου καταγγελτισμού και του «όχι σε όλα» (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ) αντιπροτείνει την πολιτική της μονομερούς καταγγελίας της σύμβασης χρηματοδότησης και της στάσης πληρωμών, που αντικειμενικά «κλείνει το μάτι» στη δραχμή. Η πολιτική πρόταση της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ φιλοδοξεί να αποτελέσει τον τρίτο δρόμο υπέρβασης της κρίσης και του Μνημονίου και δημιουργικής φυγής προς την κατεύθυνση της σταθεροποίησης και της ανάπτυξης .

Για μια προοδευτική, αριστερή διέξοδο απο την κρίση, για την σταδιακή απεμπλοκή απο τα απαράδεκτα μέτρα του μνημονίου, για την Ελλάδα στην Ευρώπη με την οικονομία ζωντανή και την κοινωνία όρθια !

Μια ευκαιρία για τη νέα γενιά

Του Βασίλη Πατρώνη

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Το Γεγονός» 6-4-2012

Το 2007, πριν ακόμη   ξεσπάσει η κρίση, μια έκθεση του ΟΟΣΑ κατέτασσε την Ελλάδα στην 26^η θέση παγκοσμίως σε ότι αφορά το βιοτικό επίπεδο και το κατά κεφαλήν εισόδημα. Αυτό το υψηλό βιοτικό επίπεδο όμως, δυστυχώς δεν ανταποκρινόταν  ούτε στις παραγωγικές ικανότητες της οικονομίας ούτε στην ποιότητα των θεσμών του κράτους ούτε καν στις κυρίαρχες αξίες της κοινωνίας μας.
Αυτό το βιοτικό επίπεδο ήταν επίπλαστο, άρα και μη διατηρήσιμο. Στηρίχτηκε στην προσοδοθηρία, στον παρασιτισμό, στην «ανάπτυξη» με δανεικά, ενώ ο μέσος όρος έκρυβε τεράστιες ανισότητες στο εσωτερικό της χώρας. Όταν ήρθε η διεθνής οικονομική κρίση και οι δανειστές μας "επαναστάτησαν" για να εξασφαλίσουν τα κέρδη τους, τότε αποκαλύφθηκε η γύμνια της δικής μας ευημερίας. Το πρόβλημα βεβαίως  δεν ήταν μόνον οικονομικό. Χρεοκόπησε με την κρίση ένα ολόκληρο σύστημα διακυβέρνησης,  που βασίστηκε στις πελατειακές σχέσεις, στη διαφθορά και στην ιδιοποίηση δημόσιου πλούτου.

Η κρίση δημιουργεί σήμερα ένα μεγάλο πολιτικό κενό. Αν δεν το καλύψουν όσοι θέλουν πραγματικές μεταρρυθμίσεις στη χώρα, όσοι θέλουν μια σύγχρονη ευρωπαϊκή Ελλάδα, με αξιοκρατία και κοινωνική αλληλεγγύη, με υγιή ανταγωνισμό αλλά και δίχτυ προστασίας για τους αδύναμους,  θα το καλύψουν οι άλλοι. Και αυτοί οι άλλοι περιλαμβάνουν λαϊκιστές και ανεύθυνους συνοδοιπόρους από όλο το πολιτικό φάσμα, καθώς και εκείνους που ονειρεύονται κοινωνικές ανατροπές αλλά με συνθήματα και προτάσεις που έρχονται συνήθως από το χρονοντούλαπο της ιστορίας. Άλλωστε, αυτοί είναι σήμερα που δίνουν τον τόνο, ίσως γιατί κάνουν την παρουσία τους περισσότερο αισθητή με φωνές, με απειλές ή ακόμη και με την άσκηση βίας.

Οι νεότερες γενιές, των οποίων το μέλλον υποθηκεύσαμε με περισσή ανευθυνότητα, αγωνιούν. Οι πιο πολλοί δεν θέλουν το μπάχαλο. Είναι όμως – και δικαιολογημένα – αγανακτισμένοι. Θέλουν να τιμωρήσουν τα κόμματα του δικομματισμού που έφτασαν τη χώρα στο γκρεμό. Διεκδικούν την ευκαιρία να δημιουργήσουν κάτι καλύτερο σε αυτήν τη χώρα, όχι να αναγκαστούν να φύγουν μετανάστες στο εξωτερικό. Τους οφείλουμε αυτήν την ευκαιρία.
Θα τα καταφέρουμε; Είμαστε έτοιμοι για το επόμενο βήμα; Ο χρόνος που έχουμε  στη διάθεσή μας δεν είναι απεριόριστος…